Portraits I want to take

Prześladują mnie ostatnio portrety Szczepana Twardocha. Nie czytałam żadnego jego tekstu, choć wielu moich znajomych ceni ostatnią jego powieść, Morfinę. Ba, miałam trudności z tym, żeby skupić się na czytaniu o nim, bo kiedy zobaczyłam ten wywiad w Gazecie, jedyne, na czym mogłam się skoncentrować, był portret. Kawa i papierosy – ten stereotyp artystyczny powinien mnie odrzucić, ale jakoś tak się nie stało. Cały czas patrzyłam na twarz pisarza – niby to zasłoniętą ręką, a jednak bardzo dobrze widoczną.

Potem kupiłam magazyn kulinarny Smak (szata graficzna magazynu zasługuje na więcej uwagi, niż mogę jej tu poświęcić). Otwieram, szukam przepisów, a tam Twardoch. (Ma się w tym miejscu ochotę opowiedzieć dowcip o Leninie.) I znów – świetne fotografie pisarza.

I kiedy przeglądałam dziś zrobione ostatnio zdjęcia, moją uwagę zwróciły te dwa portrety. Mam wrażenie, że gdzieś siedzą we mnie te zdjęcia ze Smaku i próbują mnie zmusić, żebym zrobiła coś podobnego.